Voor reserveringen: Cine7@cultuurmoerdijk.nl
La Vie d’Adèle is een Franse dramafilm uit 2013 onder regie van Abdellatif Kechiche. Het scenario is gebaseerd op het stripverhaal Le bleu est une couleur chaude van striptekenaar Julie Maroh. De film werd onderscheiden met een Gouden Palm op het Filmfestival van Cannes.
De 17-jarige Adèle is een gewoon meisje op de middelbare school. Ze komt uit een middenklassegezin, en houdt van eten, van boeken lezen en van Bob Marley. Ze heeft niet echt veel interesse in jongens, maar opgejut door haar hitsige schoolvriendinnen spreekt ze op een dag af met Thomas, een leuke jongen uit een hogere klas. Onderweg naar hun eerste date passeert Adèle een blauwharige jonge vrouw, die gearmd met een andere vrouw de straat oversteekt. Voor Adèle is het liefde op het eerste gezicht. Ze kan de blauwharige vrouw niet uit haar hoofd zetten, en begint over haar eigen seksualiteit te twijfelen. Toch blijft ze Thomas zien, en gaat ze ook met hem naar bed. De relatie is echter niet wat ze ervan verwacht had, en ze zet er een punt achter. Valentin, een van haar beste vrienden, neemt haar als troost een avondje mee uit. Naar een homobar, zo blijkt. Adèle voelt zich daar wat verloren, en wandelt – enigszins met haar ziel onder de arm – de naastgelegen lesbo-bar binnen. Daar ziet ze de blauwharige jonge vrouw weer. Adèle zoekt oogcontact en al gauw raken de twee aan de praat. De blauwharige vrouw blijkt Emma te heten, en ze is vierdejaars Schone Kunsten.
Emma en Adèle raken bevriend, en Adèle begint verliefd op Emma te worden. Ondertussen moet ze op school het hoofd bieden tegen het geroddel en de homofobie die er op school blijkt te heersen, waardoor ze haar vroegere vriendinnen kwijtraakt. Na verloop van tijd verandert de vriendschap tussen Emma en Adèle in een gepassioneerde relatie. Voor Emma is dit geen probleem, want haar moeder en stiefvader weten van haar geaardheid, en ook in het kunstenaarswereldje waar ze dagelijks verkeert, wordt hier geen punt van gemaakt. Adèle vindt het een stuk moeilijker. Ze stelt Emma bij haar ouders dan ook voor als een vriendin die haar helpt met bijles in filosofie, en – wanneer Adèle haar studie heeft afgerond – ook op haar werk als juf op de kleuterschool houdt ze haar privéleven geheim.
Na verloop van tijd – Adèle en Emma wonen inmiddels al enige jaren samen – beginnen de frustraties en irritaties het stel parten te spelen. Emma is gefrustreerd over haar carrière als kunstenares, waarin ze zich tegengewerkt voelt, en is vaak niet thuis. Als gevolg daarvan heeft Adèle een slippertje met een (mannelijke) collega. Wanneer Emma daar achter komt, gooit ze Adèle woedend haar huis uit. Adèle is lange tijd ontroostbaar, en stort zich op haar werk. Enkele jaren later zoekt ze Emma weer op. Ze wil graag weten of Emma haar heeft vergeven, en of ze samen opnieuw kunnen beginnen. Emma heeft haar inderdaad vergeven, maar heeft nu een nieuw leven met een andere vriendin en blijft bij die keuze. Wanneer Adèle enige tijd later een uitnodiging ontvangt voor de opening van een belangrijke expositie van Emma’s werk, gaat Adèle er vol verwachting naartoe. Hoewel ze ziet dat de tekeningen die Emma destijds van haar gemaakt had een belangrijk deel van de collectie in beslag nemen, merkt ze aan alles dat ze niet meer tot dit kunstenaarswereldje van Emma behoort. Onverrichterzake keert ze terug naar huis.
Geregisseerd door Abdellatif Kechiche, met Adèle Exarchopoulos, Léa Seydoux en Jeremie Laheurte
[youtube]http://www.youtube.com/watch?v=35UZPuhUbuU[/youtube]
